بنده افراد مدعی مذهب که برچسب “کهنه فکر” خورده اند را با عقب ماندگی های مذهبی جامعه مرتبط می دانم.

به اعتقاد من برچسب کهنه فکر برای دین داران واقعی نمی چسبد. حتی در بسیاری از موارد در زمان زندگی خودشان هم کسی جرات گفتن کهنه فکر به آن ها نداشته است.

برای مثال شما نمی توانید به ملاصدرا برچسب کهنه فکر بچسبانید. به حافظ، به مولوی، به آقای قاضی، به علامه طباطبایی، به ابن سینا، به سید حداد، به شهید احمدی روشن، به مولا علی ع، به هیچ کدام از این ها نه در زمان خودشان نه در اکنون برچسب کهنه فکر نمی چسبد.

لذا دین داران باید تکانی به خود بدهند. آن ها قرار است پیشروان بشریت در روز قیامت باشند. آن ها قرار است الگوی سایر افراد باشند. اتفاقا باید دین داران دارای بالاترین افکار و اندیشه ها باشند. اگر دین حق است که است باید پیروان راه حق پیشرو ترین افراد باشند.

همچنین برچسب هایی مثل “اوممول” یا “گیج” یا “بی فرهنگ” نباید به یک دین دار واقعی بچسبد. دین دار واقعی باید نماد فرهنگ و اصالت بوده و برچسب هایی مثل “شیک پوش” و “مقتدر” و “دارای جذبه” و “دانشمند” و “اهل تفکر” را تصرف کنند.

شما به حافظ نگاه کنید، کسی جرات دارد به او کهنه بگوید؟ سروده های او آنقدر زیبا و با اصالت است که الان هم حتی قشر روشن فکر غیر مذهبی او را نماد فرهنگ و اصالت و با کلاس بودن می دانند.

یا به زندگی عباس بن علی علیه السلام نگاه کنید، نام عباس در آن زمان هم باعث افتخار یک قبیله بود و الان هم نماد یک جنگجوی ماهر و شرافت مند است که نه جنگ آوری او و نه شرافت او در تاریخ کهنه نشده است.

یا به این تصویر از آیت الله قاضی رحمت خدا بر او باد نگاه کنید، اقتدار، تمیزی لباس، نگاه با جذبه و محاسن اصلاح شده با آن سبیل خوشگل و نحوه گرفتن کتاب در دستش که کاملا با کلاس و زیبا بوده و نشان دهنده میزان عشق و اهمیت به کتاب است:

این تصویر از علامه طباطبایی نیز نشان می دهد که نظم پوشش و عظمت نگاه او به عنوان یک روحانی شما را به خود جذب می کند. چه برسد به اینکه درگیر فکر و اندیشه او شوید:

نظر شما در این باره چیست؟ به نظر شما می شود بدون ریا کاری و بدون باج دادن به مدعیان روشن فکری، برچسب کهنه فکر را از خود دور کرد؟

هدف مطلب

هدف این مطلب این است که وقتی یک نوجوان و جوان غیر مذهبی افراد مذهبی را دید، بجای انزجار و جدا دانستن خود از آن ها، افراد مذهبی را افرادی موفق، پیشرو، باعث افتخار، پر از دست آورد، شیک پوش و متعالی ببیند.

اگر نتیجه مذهب که آن فرد مذهبی است برای آن نوجوان قابل تحسین نباشد برای شناختن اصل آن مذهب هم انگیزه ای نخواهد داشت. در حالی که بزرگان ما بدون در نظر گرفتن مذهبشان هم افرادی قابل تحسین و افتخار آمیز بوده اند.