کسی که می گوید من آزاد هستم و هر چه دلم بخواهد انجام می دهم به بردگی خود اعتراف کرده است.

آزادی حقیقی این نیست که هرچه دلمان خواست بتوانیم انجام دهیم، این حالت یک نوع بردگی دل یا بردگی نفس است.

• زمانمان را در اینستاگرام هدر می دهیم
• ترشی و نوشابه را در سفره مصرف می کنیم
• شب ها زود تر نمی خوابیم
• با وجود درس و امتحان به سمت بازی گوشی موبایل حمله می بریم
• سریال و سینما را به محتوای آموزشی ترجیح می دهیم

چون دلمان می خواهد!

تنها یک انسان آزاد و رها شده از ندای نفس می تواند آزادانه به گواه عقل عمل کند. مابقی برده خواسته دلشان هستند.

پس آن کسی که می گوید من آزادم و هر چه دلم بخواهد انجام می دهدم خود اعتراف می کند که برده خواسته دلش بوده و ادعای آزادی او ساقط است.

اگر توانستیم همواره به گواه عقل عمل کنیم به معنای حقیقی آزاد شده ایم.

تا زمانی که “بله چشم قربان” گوی ندای نفسانی درون باشیم سخن گفتن از آزادی بیهوده است.

به امید آزادی.